Bilimsel çalışmalar için denek olmayı kabul eden pek çok kişiden kabul edilen Philip Ball, bir bilim yazarı. Bir nöroloji laboratuvarında kendisinin hücreleri kullanılarak üretilen mini beyinleri gören yazar, oldukca ilginç tespitlerde bulunuyor.
Araştırmanın esas amacı bunamaya karşı bir çözüm geliştirmek. Bunun için de beyin modellerine ihtiyaç duyuyorlar. Böylelikle araştırmacılar beyinde bunamayı tetikleyen mekanizmaları ortaya çıkarmayı amaçlıyor.
Ancak araştırmanın sonucunda yazar kendi beyninin basitleştirilmiş bir genetik kopyası ile karşılaştı. Bir petri kabında gizlenen mini beyin, yazarı bizi biyolojik olarak insan kılanın ne olduğunu merak etmeye itti. Ball konuyla ilgili bir kitap kaleme aldı.
Ball, geçen kasım ayında mini beyinlerin çoğunun kısa sürede öldüğünü söyledi. Bir tanesi ise hayatta kalmayı, kök salıp izole bir insan beyni örneği oluşturmayı başardı. Ball, bu bu organın insan beyni ile aynı olmadığını biliyor, örneğin mini beyinde algı sensörü bulunmuyor. Gene de varlığı bile yazarı biyolojik olarak insanı tanımlayan etmenleri düşünmeye itmeye yetti.
“Bu hissi artık insan bedeninin hiçbir fizyolojik tanımıyla bağdaştıramıyorum, kompozit ve birleşik yapımızın doğası hakkında her zamankinden daha fazla farkındalığa sahibim: hepimiz hücreler topluluğuyuz.” diyen Ball, kitabında biyomedikal araştırmaların genel anlamda cinsiyetçi ve ırkçı geçmişi olduğuna da değinerek, her dönemde ortaya çıkan önyargıların araştırmaları iyi mi etkilediğini kaleme aldı.
Nature dergisi için kitabın incelemesini yazan ve kitabın amacının saf, objektif bilim fikrinin saçmalığı bulunduğunu söyleyen Natalie Kofler, “Bilimin idraksı amansız şekilde kültürle ilişkilidir. Bu her zaman bu şekilde oldu - ikisine de etki etti.” diyor.
